همون کلمه افتاده توی زبونش. و بدبختی اینکه همین تکیه کلام رو در برخورد روزمره با دانش آموزان هم مورد استفاده قرار می داده. اخبار رسیده حاکی از آن است که شخص مورد نظر، گوش دانش آموزای خاطی رو می گرفته می کشیده و می گفته: "یاالله مُغور بیا" !

کسی هم نبوده بهش بگه: بابا، بچه مردم چی می دونه منظورت چیه. بدبخت اولین بارش هست این کلمه رو می شنوه. خیال می کنه مُغور یه وسیله است. چون اخبار تکمیلی بیانگر این نکته بود که شاگرد بنده خدا، هاج و واج مونده بوده چی بگه بدبخت. آخرش گفته: کجا بیام؟ باشه میام. هر جا شما بگی میام! سومال زده پس کله ی شاگرد، داد زده: چی داری میگی؟ طفره نرو، مُغور بیا ! مغور بیا کم بود، طفره نرو رو هم گفته. بابا الان قرن بیست و یکه. با زبان عصر سلجوقیان نمی شه با این بچه ها صحبت کرد. فارسی ساده بلد نیست یارو، باید نیمه فارسی نیمه خملی باهاشون حرف بزنی تا بفهمن.

خیال می کرده چون خودش می دونه معنیش چیه، پس وظیفه تحصیلی و شرعی همه شاگردانه که اونا هم بلد باشن. همه هم که مث تو بیکار نیستن قهوه تلخ ببینن و تکیه کلامهاش رو یاد بگیرن.

یکی دیگه از شاگردها هم از شدت ترس، در جواب "مُغور بیا" گفته؛ مرغ هاتون رو من برنداشتم، به خدا من بر نداشته ام. من اصلاً بلد نیستم مرغ بُگُنارم. زهرام نمی کنه. بَخُّدا که.

یکی دیگه هم گفته: مُغ ها؟ کُنگ های شما رو من نکندم. به خدا من نکندم، همی الیکو کنده. بعد دیده سومال با این جواب قانع نشده، ادامه داده : رطب چی میخای؟ هر رطبی بخای برات میارم! 

آلا خوب کارن. مردم بچه هاشون رو می فرستن مدرسه تا درس یاد بگیرن. بهشون زبان برره ای هم یاد میدن مسئولای زحمت کش. بدون هیچ چشم داشتی. دمشون گرم. پس بی زحمت این وسط یه کم عربی و انگلیسی و فرانسوی هم باهاشون کار کنید فردا روز میرن خارج، مثل رفیق ما به خارجیا نگن: من ایرانی، سواد هیچ نِهی، اَ جُّن عبداً !

اگرم کسانی هستن که با این جور آموزشهای اضافه مخالفن، دیگه خودشون برن سومال رو پیدا کنن و ازش بپرسن این حرفای ما درسته یا دروغ. اگرم سکوت کرد و هیچی نگفت، مشکلی نیست. چشاتون رو خمار کنین براش، و داد بزنین سرش اینجوری: "مُغور بیا". بلده معنیش چیه. کاملاَ بلده. بلد المُلکه خودش. کافیه چپ چپ نگاش کنین. خودش خود به خود مُغور میاد. شرط.